در تعریف اوقات فراغت مفهوم رضایت، انگیزه و عامل انتخاب نقش اساسی دارد. ناگفته نماند که اوقات فراغت به معنی بیکاری، وقت آزاد یا وقت مرده نیست. بسیاری گمان می‌کنند اوقات فراغت صرفاً مربوط به نوجوانان و جوانان و آن هم در فرصت تعطیلات تابســتانی مدارس و دانشگاه‌هاســت.

اما اوقات فراغت اختصاص به قشــر خاص، سن خاص یا زمان خاصی ندارد. زمان شمول و فرد شمول است. بهترین زمان‌ها بــرای القای فکر، فرهنگ، باورها، ارزشهــا، رفتارها و امیال و خواسته‌های مورد قبول خود به افراد و جامعه، اوقات فراغت آنان است.

 بیشترین سرمایه‌گذاری‌های فرهنگی در بسیاری از کشورهای پیشرفته در روزگار حاضر روی ساخت فیلم، سریال، کارتون، انیمیشن، اسباب بازی و سرگرمی‌های مختلفی است که همگی آنان به منظور پر کردن اوقات فراغت افراد صورت میگیرد.

 برای ایــن منظور، اوقات فراغت مردم، نیاز به کارهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی فراوانی است. عده‌ای امکانات تفریحی و ورزشی، مکان‌های نمایشی و... مورد نیاز را برای گذران اوقات فراغت بسازند و از آنها نگهداری کنند تا بتوانند چند ساعت از اوقات فراغت مردم را پر کنند.

شــرکت در فعالیتهای اجتماعی مثل مالقات افراد ســالخورده، مطالعه، ورزش، سفر، فعالیت‌های صمیمی، دید و بازدیدها و غیر آن نیز میتواند فرصت خوبی برای بهره‌گیری از وقت و نیز رشــد فکری و اجتماعی باشد. نقش تعاملات انسانی در شکل‌گیری شخصیت و راهی که او در رسیدن به اهداف خویش برمی‌گزیند، آنقدر مهم است که به یقین میتوان آن را از اصلی‌ترین و مهم‌ترین عوامل به حساب آورد.

 همه این موارد روی رشد بین فردی، افراد کمک می‌کند . بیشتر اختراعات و اکتشافات بشــری که توسط دانشمندان و متفکران صورت گرفته، محصول تفکر، قوه ابتکار و خلاقیتی است که در زمان فراغت حاصل آمده و بیشتر جرایم و بزهکاری‌ها نیز در اوقات فراغت صورت میگیرد.

 اوقات فراغت مانند شمشــیر دولبــه برّانی می‌ماند که غفلــت و بی‌توجهی یا کم‌توجهی نسبت به آن میتواند موجب سختی در یک فرد یا اجتماع شود. اگر برنامه‌ریزی درستی نسبت به اوقات فراغت انجام نگیرد و سرگرمی‌ها و تفریحات غیرهدفمندی برای فرد تدارک دیده شود و نسبت به گروه‌هایی که افراد در آن شرکت میکنند، مطالعه‌ای صورت نگیرد در حقیقت زمینه آسیب‌رسانی فرد را فراهم می‌آورد.

 اگر هدفمند و با برنامه جلو برویم، در جهت استعدادیابی و کشف منویات درونی حرکت کرده‌ایم. شاید بتوان گفت یکی از مهمترین علل انحرافات، بزهکاری‌ها و کژروی‌های اجتماعی، بی‌برنامگی فردی و اجتماعی در حوزه اوقات فراغت است.

گذران اوقات فراغت همان گونه که متأثر از فرهنگ و جامعه است در ســاختار جامعه و فرهنگ نیز اثر میگذارد و به مرور زمان موجبات تغییرات اجتماعی را فراهم می‌آورد، به طوری که با برنامه‌ریزی صحیح، حســاب شده و مناسب برای اوقات فراغت افراد جامعه، میتوان به توسعه ملی رسید.

 اگر خواهان جامعه بهتری هستیم، طبعاً یک راه حل آن، برنامه‌ریزی و تجدیدنظر برای زمانی است که نامش اوقات فراغت است البته نه فراغت از تفکر و تلاش... .

انتهای پیام/